751

تا الان سه جلسه کلاس درس تشکیل دادم. بچه های فوق لیسانس هستند. سه نفر هستن. حس خوبیه وقتی بهم میگند استاد. یه لذت خاصی داره. یه جورایی آدم رو بزرگ میکنه. سعی میکنم خوب درس رو یادشون بدم. براشون وقت می ذارم. و اسلایدهای خوبی براشون درست کردم. سعی میکنم در کلاس مونولوگ صحبت نکنم و اونها رو هم وارد فضای درس بکنم با سوال پرسیدن. باهاشون راحتم در عین فضای احترام. کلاس ها مجازی هستش. یکی شون مشکل داره. چون کارمنده. بهش گفتم باهات راه میام. چون خودم هم این دوره رو گذروندم. تا دو ماه دیگه تقریبا کلاس دارند.روزهای سه شنبه کلاس دارم باهاشون. روزهای دوشنیه هم یک هفته درمیان. چون درس شون سه واحدی هستش. درس اصول و مبانی مدیریت.این هفته دفاع پروپوزال در تحصیلات تکمیلی دانشکده دارم. روز سه شنبه. ده جا باید یک پروپوزال رو دفاع کنیم. هنوز کار رو شروع نکردیم. همش کامنت میدن برای اصلاح. واقعا فکر نمی کردم این همه دوره دکترا اعصاب خوردی داشته باشه. ماه بعد هم ژورنال کلاب دارم. باید یک مقاله انگلیسی رو ترجمه کنم  و ارائه بدم.

حالا همه ی اینها به کنار. امروز خبر رسیده ک قراره بیاند بیمارستان مون و راستی ازمایی اعتبار بخشی پارسال رو انجام بدن! ما هم هیچکاری نکردیم. هیچ مستندی هم نداریم. شب میخابن صبح پا میشن یه تصمیمی میگیرن بدون هیچ فکری. اونم در این شرایط کرونا. در این شرایطی که پرسنل در استرس و رنج کار میکنن.نمیدونم. ما ک برای امسال مستندی نداریم. هر چی هستش برای پارساله. حالا توکل بر خدا. این روزها سرم خیلی شلوغه.  بعد از دفاع پروپوزال هم باید فاز اول مطالعه م رو که سیستماتیک ریویو هستش رو اوکی کنم. کرونا هم احتمالا تا برج شش سال بعد مهمون ما باشه.هر چند که تحریم هستیم و واکسن ش رو بهمون نمیدن. ولی در انگلیس گویا از دیروز تزریق شده. با این اوضاف یحتمل از مهر ماه سال بعد دوباره کلاس های دانشگاه حضوری بشه هر چند که خودم تا اخر سال بعد احتمال میدم دانشگاه غیر حضوری باشه. اخیرا یه دختر خانمی رو خواستگاری کردیم که پدرشون گفتن نه. پدرش همکارم خودم هستن. ولی گفتن نه. به خاطر اختلاف سنی مون. حدود ده سال. دختر خانم خیلی دختر خوبی و مذهبی و خانواده اصیل و ریشه داری بودن. ولی نشد. حتی اجازه ندادن ما بریم خونشون. گفتن سن بنده بالا هستش. و کنسل شد.