758

عمر چقدر زود می گذره. امسال میرم توی 32 سال. بهش که نگاه میکنم ترسناکه. از اینکه هنوز مجردم. از 25 سالگی ینی سال 93 دارم اینجا مینویسم. و نود درصد نوشته های شخصی م هم در مورد ازدواج بوده ولی هیچی به هیچی. حتی توی این هفت سال دوتا خواستگاری درست و حسابی هم نرفتیم. الان به مادرم میگه برو دختر نوه ها خواهرت رو بگیر. برق تو چشماش می زنه. خوشحال میشه. ولی مشکل اینه که همش 18 ساله هستن. امسال پشت کنکوری هستن. نمیدونم باید چیکار کنم. دیگه عقلم قد نمیده. باید تسلیم خواسته های مادرم بشه. الانم بهم میگند یه نفر از فامیل انتخاب کن تا برات برم.

امسال عید هم جایی نرفتم. ماشینم صبح آمپر زد بالا. بردیم مکانیکی گفت واشر سوزونده. ولی من شک دارم. فکر کنم ماشینم مشکلی نداشت. اخه 6 ماه پیش هم بردم درستش کردم. حالا ی تومن الکی می افتم. امسال ثبات شغلی م هم معلوم نیست. شاید تا سه ماه دیگه بیشتر منو نخوان.باید مجوز آی پی دی و رادویولوژی و سی تی اسکن و اینا رو بگیرم. ببینم چی میشه.

باید توی بهار و تابستون داده هام رو جمع کنم. هر چه زودتر دفاع کنم بهتره. اگه معاونت درمان کرمان باهام هماهنگی کنه خوبه. میتونم چک لیستم رو پر کنم. توکل بر خدا. اون روز ک باهام بد برخورد کردن. باید خود استاد راهنمام بگه زنگ بزنه به طرف. مصاحبه هام هم به خانم شیخ الاسلامی پول میدم برام میگیرن. توکل بر خدا. 

من انتخابات شرکت نمیکنم. دلیلی برای شرکت در انتخابات نمی بینم. امیدی ندارم ب اینده و مملکت که بخام شرکت کنم. باید امسال ماشینم رو بفروشم. ماشین جدید رو بخرم. ی 206 بخرم. با بقیه پولش برم اصفهان خونه رهن کنم. امیدوارم ماشین گرون تر نشه. امیدوارم بایدن ب برجام برگرده. امسال ولی مثل پارسال سال سختی نیست. حقوق ها هم خیلی زیاد نشدن. واقعا با این تورم زیر ده تومن جواب نمیده. خدا خودت کمکون کن...ما فقط یک زندگی عادی میخوایم. همین. دیگه خسته شدیم از این همه گرونی و مصیبت...